Praktijkcasus
Hoe het Jonge-Kind team Sophie hielp met slapen
In dit derde artikel uit onze serie over het Jonge Kind-team belichten we een casus. In het eerste artikel hebben we besproken hoe ook 0-4-jarigen bij ons terecht kunnen, en in het tweede artikel stelden we het team en hun specialisaties voor. Nu delen we het verhaal van Sophie en hoe het team haar hielp met slaapproblemen.
Sophie, een meisje van 2,5 jaar, werd vorig jaar doorverwezen naar de slaappoli van Praktijk Memo vanwege ernstige slaapproblemen. Het begon allemaal al snel na haar geboorte: Sophie had last van reflux, huilde veel, spuugde vaak en kon nauwelijks slapen. De reflux klachten werden verholpen, maar de andere klachten bleven bestaan. Ze werd uiteindelijk door de kinderarts van Praktijk Memo doorgestuurd naar de psycholoog van het Jonge-Kind team omdat de kinderarts vermoedde dat er een psychologische component meespeelde in de slaapproblemen.
De ouders van Sophie probeerden van alles om haar in slaap te krijgen. Ze reden ’s nachts rondjes met de auto en lieten haar in slaap vallen op de bank, maar een structurele oplossing bleef uit. Het gezin was uitgeput en wanhopig op zoek naar een manier om Sophie’s slaapritme te verbeteren.
Samenwerking en aanpak
Na de intake werd een nauwe samenwerking opgezet tussen de kinderarts en het Jonge-Kind team. Sophie kreeg tijdelijk medicatie om haar te helpen met inslapen en het acute slaaptekort van het gezin op te lossen. Zo kwam er ruimte om het onderliggende trauma aan te pakken.
Er werd storytelling ingezet als behandelvorm om de nare ervaringen te verwerken. Samen met haar ouders en José werd er een verhaal geschreven over Sophie’s ervaringen. We zagen onder andere een link tussen het feit dat Sophie nu met paniek reageerde als ze in haar bed moest gaan liggen en de gebeurtenissen in het verleden waarbij ze zich ziek en naar ging voelen door de reflux wanneer ze moest gaan liggen. Terwijl haar vader het verhaal voorlas, zat Sophie bij moeder op schoot en bood moeder troost en afleiding door te ‘tappen’ op haar beentjes. Op deze manier kon de spanning bij Sophie verminderen.
Traumaverwerking en vooruitgang
In het begin werd Sophie onrustiger door de traumaverwerking. Een begrijpelijke en niet ongebruikelijke reactie. Ze sliep slechter, huilde meer en werd aanhankelijker. Maar naarmate de behandeling vorderde, begon Sophie’s spanning af te nemen. Het verhaal dat in het begin beladen was, werd steeds neutraler en Sophie voelde zich veiliger. Ze begon beter te slapen en werd zelfstandiger. Het huilen werd minder. Na vier sessies Storytelling werd dit deel van de behandeling afgerond.
Door middel van ouderbegeleiding werd gewerkt aan het opbouwen van vertrouwen en het creëren van een gezond slaapritueel. Sophie ging stapsgewijs terug naar haar eigen bed en eigen kamer, waar ze vanuit nabijheid en vertrouwen zelfstandig in slaap leerde vallen.
Afronding en toekomst
Sophie’s ouders leerden dat het normaal is dat jonge kinderen soms ’s nachts wakker worden, maar dat dit niet langer een bron van angst of spanning hoeft te zijn. De slaapmedicatie werd langzaam afgebouwd en het gezin kreeg handvatten om op een gezonde manier met slaapomstandigheden om te gaan. De samenwerking tussen het Jonge-Kind team, onze kinderarts en het GIT (Gezins Interventie Team) heeft Sophie en haar familie weer rust en vertrouwen gebracht.
De behandeling van Sophie is nu afgerond, er komt nog een follow-up bij de kinderarts om te zorgen dat ze op de goede weg blijft.
Voor meer informatie over de behandeling van jonge kinderen (0-4 jaar), mail naar José Schuttert, GZ-psycholoog in het Jonge Kind-team: j.schuttert@praktijkmemo.nl